Reglur dómstólasýslunnar nr. 8/2017

1. gr.
Form tryggingar.

Dómari ákveður form málskostnaðartryggingar og metur hvort taka eigi tryggingu gilda.

Að jafnaði er rétt að leggja málskostnaðartryggingu fram í formi reiðufjár eða bankatryggingar.

2. gr.
Meðferð málskostnaðartryggingar í reiðufé.

Málskostnaðartryggingu sem afhent er í reiðufé skal dómstóll leggja inn á vörslureikning sinn og auðkenna færsluna með viðkomandi málsnúmeri. Vextir sem á slíkt reiðufé fellur bætast við trygginguna.

3. gr.
Gildistími bankatryggingar.

Rétt er að setja það skilyrði að bankatrygging, sem lögð er fram sem málskostnaðartrygging, haldi fullu gildi þar til viðkomandi héraðsdómstóll staðfestir að hún sé úr gildi fallin en þó ekki lengur en í þrjú ár frá því að trygging var tekin. Slík trygging ber hvorki vexti né verðtryggingu nema dómari ákveði annað.

4. gr.
Bókun um málskostnaðartryggingu.

Hafi málskostnaðartrygging verið sett skal bókað í þingbók, um hvers konar tryggingu sé að ræða og hversu háa og skilríki um tygginguna lögð fram í málinu.

5. gr.
Afhending málskostnaðartryggingar.

Málskostnaðartrygging skal fylgja beiðni um endurupptöku en að öðrum kosti verður beiðnin endursend.

Í öðrum tilvikum skal málskostnaðartryggingin afhent dómara.

Sá sem setur málskostnaðartryggingu á rétt á því að frá kvittun fyrir afhendingu tryggingarinnar og eins sá sem hana varðveitir og lætur af hendi.

6. gr.
Greiðsla tryggingarfjár.

Nú er sá sem málskostnaðartryggingu setur í formi reiðufjár dæmdur til að greiða málskostnað eða gerir sátt þar um og greiðist dæmdur, úrskurðaður eða umsaminn málskostnaður þá af tryggingarfé þegar fyrir liggur yfirlýsing um að ekki komi til áfrýjunar málsins, þegar áfrýjunarfrestur er liðinn án áfrýjunar en ella þegar endanlegur dómur er genginn í málinu. Innstæða, svo og vextir sem hún hefur borið, skal greidd þeim sem á að fá tryggingarféð. Tryggingarhafi fær greiðslu þó aðeins að því marki sem nauðsynlegt er til þess að málskostnaður verði að fullu greiddur og er þeim sem greiðslu innir af hendi rétt að ganga eftir upplýsingum um stöðu kröfu. Sömu skilyrði og að framan greinir gilda um endurgreiðslu tryggingarfjár til þess sem trygginguna setti.

Nú er málskostnaðartrygging sett í formi bankatryggingar og skal þá viðkomandi héraðsdómstóll, þegar fyrir liggur yfirlýsing um að ekki komi til áfrýjunar málsins, þegar áfrýjunarfrestur er liðinn án áfrýjunar en ella þegar endanlegur dómur er genginn í málinu, gefa út yfirlýsingu um að banka sé heimilt að greiða tryggingarhafa allt tryggingarféð eða þann hluta sem samsvarar dæmdum, úrskurðuðum eða umsömdum málskostnaði, eða eftir atvikum um að trygginguna megi fella niður.

Aðili máls, sem telur sig eiga rétt til tryggingarfjár, skal gera reka að því að fá það greitt út með því að krefja viðkomandi dómstól um greiðslu þess eða afla yfirlýsingar dómstólsins um að banka sé heimilt að greiða honum það.

7. gr.
Fyrning.

Ef tryggingarfjár, sem afhent hefur verið í formi reiðufjár, er ekki vitjað gilda um það almennar fyrningarreglur.

8. gr.
Aðrar tryggingar

Reglurnar gilda, eftir því sem við getur átt, um tryggingu fyrir greiðslu þóknunar til matsmanns, skv. 63. gr. laga nr. 91/1991, tryggingu vegna ástæðulausrar kæru skv. 3. mgr. 146. gr. sömu laga og um tryggingar sem settar eru vegna reksturs dómsmála í öðrum málaflokkum en almennum einkamálum.
Reglurnar gilda ekki um tryggingu fyrir skiptakostnaði skv. 2. mgr. 67. gr. gjaldþrotalaga nr. 21/1991.

9. gr.
Heimild og gildistaka.

Reglur þessar eru settar samkvæmt heimild í 6. tl. 1. mgr. 8. gr. laga nr. 50/2016 um dómstóla og eru bindandi. Þær öðlast gildi 1. janúar 2018.

Þannig samþykkt í stjórn dómstólasýslunnar
11. desember 2017.

Benedikt Bogason
formaður stjórnar dómstólasýslunnar.